Αγιοπούλι

Το Αγιοπούλι είναι ένα μεσαίου μεγέθους, απαραγνώριστο πουλί. Έχει ροζ σώμα και μαύρο κεφάλι, λαιμό, φτερούγες και ουρά. Τα αρσενικά έχουν μακριά τα μαύρα φτερά του κεφαλιού που σχηματίζουν μια κανονική χαίτη και γενικά μεταλλική απόχρωση στα μαύρα τμήματά τους. Τα θηλυκά έχουν πιο θαμπό μαύρο που κάποιες φορές φαίνεται καφέ. Ράμφος ροζ με μαύρη βάση και πόδια σαρκόχρωμα. Τα νεαρά άτομα είναι καφέ με μαύρες φτερούγες και μπεζ κεφάλι.

Τα σμήνη τους είναι αρκετά συμπαγή, συνήθως αποτελούνται από 20-100 άτομα, που φαίνονται δίχρωμα (μαύρα και μπεζ).

Είναι καθαρά Ασιατικό είδος: καλοκαιρινός επισκέπτης στα κεντρικά και δυτικά τμήματά της (Ν Ουκρανία μέχρι τη Μογγολία και νότια μέχρι τη Ν Τουρκία και το Αφγανιστάν) και χειμερινός επισκέπτης στην Ινδία και τη Σρι Λάνκα. Περιστασιακά εμφανίζεται στη ΝΑ Ευρώπη φτάνοντας δυτικά μέχρι την Τσεχία και Ουγγαρία, ενώ πιθανά αναπαράγεται κιόλας κάθε χρόνο σε αποικίες στις χωρες των Βαλκανίων (Ρουμανία, Βουλγαρία, και κάποιες χρονιές στη Β Ελλάδα).

Είδος των ανοιχτών στεπών της Ασίας, φωλιάζει συχνά κοντά σε νερό. Εκτός αναπαραγωγής θα το βρούμε σε ποικιλία ενδιαιτημάτων από δασωμένες περιοχές μέχρι ανοιχτές περιοχές με διάσπαρτα δέντρα. Τη νύχτα κουρνιάζει σε καλαμιώνες και δέντρα συχνά μαζί με το Ευρωπαικό Ψαρόνι.

Στην Ελλάδα το βλέπουμε σχεδόν κάθε χρόνο στις ΒΑ περιοχές της με τη Λέσβο να είναι ένα από τα πιο "σίγουρα" μέρη να το βρεις!

• Τρέφεται με έντομα, κυρίως ορθόπτερα, δηλαδή ακρίδες και γρύλλους και επίσης με φρούτα (μούρα)
• Επειδή η εμφάνιση των κοπαδιών τους συνδέθηκε με την έξαρση στους πληθυσμούς των ακρίδων στις καλλιέργειες. Επειδή η άφιξή τους σε αυτά ήταν σωτήρια, ονομάστηκαν Αγιοπούλια.
• Οι μετακινήσεις του και το που τελικά θα αναπαραχθεί καθορίζεται από την τοπική αφθονία σε ορθόπτερα και έτσι "εισβάλλει" στην Ευρώπη κάθε τέλος Άνοιξης, κάνοντας σε κάποιες χρονιές ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του.
• Αν η τροφή τελικά δεν είναι όσο αρκετή όσο πρέπει εγκαταλείπουν την αναπαραγωγική τους προσπάθεια -κάτι που γίνεται στα άκρα της εξάπλωσής τους, όπως είναι η Ευρώπη.
• Μπορεί να καταναλώσει περίπου 120-220 ακρίδες την ημέρα!
• Τα σμήνη τους είναι ιδιαίτερα θορυβώδη και από απόσταση καταλαβαίνεις πότε ένα δέντρο είναι γεμάτο από αυτά!
• Στη Λέσβο τα καλύτερα μέρη να τα αναζητήσει κανείς είναι οι μουριές (σκαμιές), από τα μέσα μέχρι τα τέλη κάθε Μαΐου.