Γαλαζοπαπαδίτσα

Μπλε πάνω μέρος (φτερούγες, ουρά, κεφάλι) και κίτρινη κοιλιά. Τα μάγουλα είναι λευκά με μια στενή σκούρα μπλε γραμμή να ξεκινά από τη βάση του ράμφους να περνά από το μάτι και να καταλήγει στο σβέρκο όπου επίσης έχει το ίδιο σκούρο μπλε περίγραμμα. Η πλάτη είναι ελαιοπράσινη και γενικά αυτή είναι η απόχρωση των πολύ νεαρώνα ατόμων. Γενικά πρόκειται για μια γαλάζια μπαλίτσα! Το ράμφος είναι μικρό και σε μολυβί απόχρωση, το ίδιο και τα πόδια. Τα αρσενικά είναι πιο λαμπερά μπλε και κίτρινα, ειδικά την Άνοιξη.

Σχεδόν πάντα πρώτα πάντα την ακούμε, καθώς κρατά επαφή με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας της με καλέσματα ή και ειδοποιεί όταν δει κάποιο απειλητικό ζώο (βλέπε και τον άνθρωπο).

Παρουσιάζει καθαρά, θα λέγαμε, ευρωπαϊκή εξάπλωση, φτάνοντας ανατολικά μέχρι την Κεντρική Ρωσία, την περιοχή του Καυκάσου και το Ιράν. Τη βρίσκουμε και σε κάποιες περιοχές του Λιβάνου, Συρίας και Ιορδανίας ενώ απουσιάζει από την Κύπρο.

Ζει σε μια πολύ μεγάλη ποικιλία δασωμένων περιοχών ή περιοχών με διάσπαρτα δέντρα και ψηλούς θάμνους, με βέλτιστο ενδιαίτημα τα δάση φυλλοβόλων της Ευρώπης (με αγαπημένα αυτά της Βελανιδιάς και Οξιάς), από την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι και πάνω από το υψόμετρο των 1500μ. (κατά την αναπαραγωγή). 

Δε μεταναστεύει αλλά μετακινείται μέχρι και 100 χλμ μεταξύ των περιοχών αναπαραγωγής και ξεχειμωνιάσματος (είτε υψομετρικά οπότε κατεβαίνει σε πεδινές περιοχές ή διανύοντας απόσταση για να αλλάξει ενδιαίτημα).

Οι ελαιώνες της Λέσβου είναι πραγματικά γεμάτοι από Γαλαζοπαπαδίτσες αλλά και τα υπόλοιπα δάση του νησιού, με πιο αραιό πληθυσμό στο καθαρό πευκοδάσος. Θα τη δούμε ακόμη και μέσα στους κήπους και τις αυλές μας, ειδικά το Χειμώνα.

• Τρέφεται με μικρά ασπόνδυλα (έντομα, αράχνες κ.ά) και επίσης λιγότερο (εκτός αναπαραγωγής) με φρούτα και σπόρους που βρίσκει κυρίως στις φυλλωσιές.
• Τα πολύ δυνατά της πόδια της την κάνουν εξαιρετικό ακροβάτη: κρέμεται ανάποδα ακόμη και από το ένα πόδι.
• Παρουσιάζει 8 διαφορετικά υποείδη (φυλές), που έχουν μικρές διαφορές στα χρώματα.
• Φωλιάζει σε κοιλότητες που βρίσκει οπουδήποτε πέρα από τους κορμούς δέντρων (σε τοίχους, ρολόγια ΔΕΗ, φώτα των στύλων, σιδερένια κούφια δοκάρια, κρεμασμένα κουμάρια κ.ά.), όπου μεταφέρει μαλακά υλικά (χορταράκια, βρύα) και μαλλί για να σχηματίσει τη φωλιά της.
• Γεννά συχνότερα 8-12 αυγά, μικρά, άσπρα με ροζ πιτσιλιές που τα κλωσσά για περίπου 12 ημέρες. Στη συνέχεια ταΐζει τους νεοσσούς στη φωλιά για περίπου 20 μέρες πριν αυτοί είναι έτοιμοι να πετάξουν.
• Η οικογένεια παραμένει μαζί και εκτός φωλιάς και οι γονείς μαθαίνουν στους νεοσσούς να βρίσκουν τροφή κλπ για άλλες τουλάχιστον 2-3 εβδομάδες.
• Πολύ συχνά γεννά και δύο φορές μέσα σε ένα χρόνο (και τις δύο την Άνοιξη), αναλόγως πόσο νωρίς έρχεται η Άνοιξη και τη διαθέσιμη τροφή για τους νεοσσούς.
• Στα φυλλοβόλα δάση της Κεντρικής Ευρώπης είναι αξιοσημείωτη η απόλυτη ταύτιση της χρονικής στιγμής που οι κάμπιες από νυχτοπεταλούδες εμφανίζουν την κορύφωσής τους (είναι περισσότερες) στα δέντρα με τη στιγμή που οι νεοσσοί κάθε φωλιάς είναι στην ηλικία που χρειάζονται το περισσότερο φαγητό (9-12 ημερών). 
• Στις μεσογειακές περιοχές, οι γονείς τοποθετούν φρεσκοκομμένα φυλλαράκια από αρωματικά φυτά (λ.χ. αγριομέντα) σε μια προσπάθεια να καταπολεμήσουν παράσιτα (που προσβάλλουν και τα μωρά αλλά και το μαλλί που τα φιλοξενεί, στο υλικό της φωλιάς)!!