Αναγνώριση
Με το αναπαραγωγικό του φτέρωμα το Σκουφοβουτηχτάρι είναι απαραγνώριστο: ένα σκουφί κοσμεί το κεφάλι του, με μαύρα φτερά στην κορυφή (λοφίο) και δύο μακριές τούφες σε πορτοκαλο-καφέ απόχρωση σε κάθε μάγουλο που καλύπτουν μέχρι χαμηλά το λαιμό του. Μακρύ λαιμό και επίπεδο σώμα καφέ στο πάνω μέρος και ασπρωπό στο μπροστινό τμήμα του λαιμού και την κοιλιά. Εκτός αναπαραγωγικής περιόδου (το Χειμώνα) λείπει εντελώς το "σκουφί" του και τότε φαίνεται να έχει λευκωπά μάγουλα σα συνέχεια του λευκωπού λαιμού του, αλλά καφέ φτερά στην κορυφή του κεφαλιού ("κορώνα").
Eξάπλωση - ενδιαίτημα
Εξαπλώνεταισε όλη την Ευρώπη πλην της Βόρειας Σκανδιναβίας. Στη Δ και περιοχές της Κ Ευρώπης και της Ν Ασίας είναι παρόν όλο το χρόνο. Είναι μεταναστευτικό (καλοκαιρινός επισκέπτης) στην Κ και Α Ευρώπη και όλη την Κ Ασία από όπου φεύγει για να ξεχειμωνιάσει στα παράλια της ΔΚ Ευρώπης, όλης της Μεσογείου, τη Ν Ασία και τη Ν Αφρική. Μόνιμοι πληθυσμοί της επίσης υπάρχουν στην ΚΑ Αφρική και Ν Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία.
Αναπαράγεται σε υγροτόπους της Β και Δ Ελλάδας, στην περιοχή μας όμως είναι παρόν τους χειμερινούς μήνες.
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες
- Τρέφεται κυρίως με ψάρια αλλά και υδρόβια ασπόνδυλα όπως καβουράκια, γαρίδες, σαλιγκάρια, βατράχια κ.ά.
- Κατά τον 19ο αιώνα οι πληθυσμοί τους ήρθαν στα όριά τους καθώς το κυνηγούσαν για τα όμορφα φτερά του- ευτυχώς ανέκαμψαν πλήρων μέχρι τα τη δεκαετία του '70.
- Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρούνται όλο και περισσότερα άτομα να μην φεύγουν από περιοχές της Βόρειας Ευρώπης και να παραμένουν εκεί το Χειμώνα, λόγω πιθανά της ανόδου των θερμοκρασιών που επικρατούν και επίσης να έχει επεκταθεί ο αναπαραγωγικός του πληθυσμός στα Β και ΒΔ της ηπείρου μας.