Σταχτοτσικνιάς

Ο Σταχτοτσικνιάς, στην πρώτη εντύπωση που μας δίνει, είναι ένα γκρίζο πουλί, με μεγάλο άνοιγμα φτερούγων, και αργό σταθερό πέταγμα. Σε στάση θα δούμε τα ψηλά του πόδια και, κάποιες φορές, το μακρύ του λαιμό που συχνά κρατά διπλωμένο στο στήθος του όταν αναπαύεται. Ο λαιμός και το κάτω μέρος του είναι άσπρο με μαύρες ή γκρίζες γραμμές και τα ενήλικα άτομα έχουν ξεκάθαρη μαύρη ταινία που ξεκινά από το μάτι μέχρι το πίσω μέρος του κεφαλιού και για την περίοδο αναπαραγωγής εκεί φυτρώνουν μακριά μαύρα φτερά. Φύλα όμοια.

Είδος που εξαπλώνεται στα μεγαλύτερα τμήματα της Ευρώπης, Αφρικής και Ασίας. Οι πληθυσμοί του στην Ανατολική Ευρώπη και Κεντρική Ασία είναι μεταναστευικοί προς νοτιότερες περιοχές των ηπείρων αυτών. Αναπαράγεται στη χώρα μας στους υγροτόπους της Βόρειας και ΒΔυτικής Ελλάδας.

Παρατηρείται καθ'ολη τη διάρκεια του έτους στη Λέσβο, όμως δεν είναι τα ίδια άτομα αλλά αλλάζουν ανάλογα με τις εποχές. Οι μεγαλύτεροι αριθμοί του παρατηρούνται κατά τη φθινοπωρινή μετανάστευση και στη συνέχεια οι πληθυσμοί του πέφτουν προς το Χειμώνα καθώς συνεχίζουν το ταξίδι τους λίγο νοτιότερα.

Μπορούμε να τον δούμε σε κάθε υγρότοπο, από τους μεγάλους του Κόλπου Καλλονής και Γέρας μέχρι κάθε μικρή εκβολή και κοίτη ποταμού κ.ά. σε παραθαλάσσια ή εσωτερική υγροτοπική θέση.

• Τσικνιάδες ονομάζονται οι ερωδιοί!
• Τρέφεται με ψάρια, καρκινοειδή (καβούρια), αμφίβια, ερπετά (νερόφιδα και νεαρές νεροχελώνες), μικρά θηλαστικά, μεγάλα υδρόβια έντομα και υδρόβια πουλιά. Επίσης, σε μικρότερη έκταση φυτικό υλικό και ψοφίμια.
• Μπορεί να ψαρέψει και καταπιεί ψάρια συνήθως 10 με 25 εκ. μήκους μέχρι και βάρους μισού κιλού. 
• Κάποιες φορές μπορεί να κλέβει τη λεία από άλλα υδρόβια πουλιά όπως βουτηχτάρες, γλάρους, κορμοράνους κ.ά.
• Κυνηγά μοναχικά και μόνο όπου η λεία είναι άφθονη παρατηρούνται να τρέφονται αρκετοί μαζί- όπως συμβαίνει συχνά στην Αλυκή Καλλονής!
• Όταν ενοχληθεί και πετάξει βγάζει ένα πολύ χαρακτηριστικό βαθύ κρώξιμο που επαναλαμβάνει λίγες φορές.
• Αν και δεν απειλείται ο πληθυσμός του και μάλιστα στην Ευρώπη θεωρείται πως αυξάνεται κιόλας, στο παρελθόν (μέσο του 20ου αιώνα) έχει υποστεί μεγάλη εκδίωξη και απώλειες.
• Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται σταθερή επέκταση της εξάπλωσής του ακόμα πιο βόρεια στη Σκανδιναβία, μάλλον λόγω της βελτίωσης των χειμερινών συνθηκών που επιφέρει η κλιματική αλλαγή.